Woensdag 15 februari 2012
Het is 04.12 uur en ik schrik wakker door een enorm geschreeuw beneden.
Hals over kop vlieg ik naar beneden en daar tref ik Johan aan op de grond.
Geen zichtbare verwondingen maar volledig in paniek.
Snel 112 bellen.....binnen een paar minuten staat de politie al voor onze deur.
Met behulp van de sterke arm der wet ligt mijn lief weer in zijn bed.
Johan heeft zelf geen idee wat hij voor toeren heeft uitgehaald.
Hij moet over de bedhekken heen zijn geklommen.
De schrik zit er goed in, en een pot koffie moet nu wonderen doen.
We zullen ons vandaag verder beraden over hoe nu verder.
Johan roept alleen maar "ik blijf hier bij jou, ik zal het nooit meer doen".
Op het "wat heb je dan gedaan" krijg ik geen antwoord.
Nu op naar een lange dag met veel vragen en nog meer zorgen.
Ik meld me later op de dag wel weer.............
Vervolg om 08.50 uur
Het verhaal is me nu wel duidelijk
Johan had geen pijn en dacht dat hij zelf wel naar het toilet kon gaan.
Hij is uit bed geklommen nog steeds zonder pijn
Toen hij wilde gaan lopen ging het mis, zijn benen konden hem niet dragen.
Naast het bed is hij in elkaar gezakt, niet gevallen.
Doordat de agenten hem aan zijn handen hebben gepakt heeft hij nu wel weer twee open wonden.
Al met al is de lichamelijke schade gelukkig beperkt gebleven.
We gaan maar weer moedig voorwaarts, over tot de orde van de dag.
Oh ja, De morfine gaat met ingang van vandaag voor de nacht alvast met 1 tablet afbouwen.