Maandag 1 november 2010
Even bijkletsen.
Tsja, waar te beginnen.
Na het laatste artsenbezoek was het moeilijk om de draad weer op te pakken.
Je bent zelf knock-out van schrik en je omgeving ook.
Wij hebben er geen woorden voor en verwachten dat dus ook niet van anderen.
Het enige dat rest is het leven zo positief mogelijk in te vullen.
Het gaat dus met vallen en opstaan, de ene dag beter als de andere dag.
Binnenin je lijf lijkt alles zeer te doen van verdriet en machteloosheid..
Kloris gaat zijn eigen weg in zijn eigen tempo.
In november is er wel weer ruimte voor een mri-scan.
Maar dit doe ik niet omdat het voor mij geen nut heeft ivb met geen behandelplan.
Het vraagt wederom enorm veel zenuwen en bergen negatieve energie.
Kortom....artsen machteloos / wij machteloos.
Ik voel me verder redelijk.
Wel merk ik dat mijn krachten afnemen.
Kleine wandelingen doen we dagelijks als het maar even kan,
En anders nemen we de auto
Toch best fijn z'n particuliere chaufeuse :wink:
Verder is veel rusten een absolute noodzaak.
Mijn ogen geven nogal problemen door het dubbelzien en het uitgevallen linker gezichtsveld.
TV kijken is dan ook heel vermoeiend en het lezen van ondertiteling gaat helemaal moeilijk.
Fietsen is ook niet meer aan de orde door mijn wankele evenwicht.
Tot zover.........best moeilijk om het zo te typen Pffff
We zijn dankbaar voor elke dag die ons word gegeven.
En heel blij met de gegeven steun op welke manier dan ook.