Het begin
Dinsdag 19 januari
Vreselijke hoofdpijn
De huisarts vermoed een migraine aanval.
Na het gebruik van zetpillen zakt de pijn behoorlijk.
Woensdag 20 januari
De druk in mijn hoofd blijft, heel vervelend.
Ben ook wel wat duizelig
Donderdag 21 januari
Ging voor mij de wereld onder mijn voeten weg.
De zeurende hoofdpijn en druk in mijn hoofd is er nog steeds.
Toch maar weer naar de huisarts.
De arts is er niks gerust op en heeft telefonisch overleg met de neuroloog
Ik word met spoed om 17.00 uur opgenomen in het ziekenhuis van Zwolle.
Mijn linkeroog geeft geen diepte weer en ook geen zijaanzicht.
Na de eerste ct-scan van mijn hoofd vermoeden ze een hersenbloeding.
Op dit ogenblik kon men verder weinig doen.
Voor vrijdagmiddag is er een afspraak gemaakt voor een mri-scan
Laat op de avond ben ik overgeplaatst naar de afdeling neurologie.
Een lange en verwarde nacht, vol angst en zorgen.
Alle toekomstdromen op de helling, zoveel plannen.
Het op handen zijnde huwelijk maandag 25 januari.
Waar mag je nu nog aan denken.
Vrijdag 22 januari
Het is 06.45 uur, ik vraag om de telefoon en bel al naar huis.
Ik weet dat er vanaf 09.00 uur de eerste stappen worden ondernomen om ons voorgenomen huwelijk af te blazen.
Dat probeer ik te voorkomen, ik wil hoe dan ook dat ons huwelijk doorgaat.
Neuroloog Dr Hoppenbrouwers geeft zijn volledige medewerking.
Het huwelijk gaat door, of in Kampen of in Zwolle.
Dit wetende krijg ik ietsje meer rust
Om 08.00 uur komen ze mij al halen voor een mri scan.
De uitslag is er om 12.00 uur.
De artsen willen een gesprek met mij en mijn partner.
Dochter Marjolein (gisteravond in allerijl al naar ons huis gekomen) is ook bij het gesprek
Wederom een verpletterende boodschap, en weer valt de bodem onder mijn voeten weg.
Er is een hersentumor ontdekt.
Onze kinderen en familie steunen ons waar het maar kan.
We worstelen met zijn allen om in deze nachtmerrie overeind te blijven
De beelden van de mri tonen aan dat het om een kwaadaardige tumor gaat.
Meerdere onderzoeken moeten duidelijk maken of dit de enige tumor in het lichaam is.
Als eerste om 15.00 uur een (body) ct-scan van alle vitale organen.
Om 19.00 uur weten we dat er geen verdere tumoren zijn gevonden.
Opluchting, maar nog steeds een alles overheersende angst en onzekerheid.
Zaterdag 23 januari
Een dagje naar huis met verlof.
In het ziekenhuis is het ook weekend rust.
Nu proberen om thuis wat bij te komen van shock (nog heel onwerkelijk).
Marjolein en Mark hebben voorlopig de regie in handen Geweldig!
Zondag 24 januari
Na een lange en moeizame ziekenhuisdag mag ik vanavond dan op huwelijks verlof.
Hoe dubbel kan het zijn.....
Vreugde, geluk, angst en wanhoop wisselen elkaar in hoog tempo af.